„Dobre wychowanie jest jak poduszka powietrzna: w środku nie ma nic, ale łagodzi uderzenia życia.”- A. Schopenhauer

W środę 27 kwietnia ze łzami w oczach pożegnaliśmy kolejny rocznik absolwentów internatu. Z tej okazji przygotowaliśmy pożegnalne ognisko połączone z innymi atrakcjami, nie zabrakło wspomnień, anegdot i łez.

Drodzy absolwenci, Wasza podróż wciąż trwa, właśnie dobiega kresu jej kolejny etap – nauka w szkole i mieszkanie w Naszym Internacie. Początki nie były łatwe – obce twarze, nowe obowiązki i ten niepokój: Czy dam radę? Czy na pewno dotrzymam innym kroku? A jacy będą współtowarzysze internackiej wędrówki?
Serdeczny uśmiech nowego wychowawcy, szacunek, pierwsza dobra ocena, życzliwa pomoc współmieszkańcow – stopniowo pojawiała się wiara w siebie i przekonanie, że kroczycie pewnie właściwą drogą. I tylko cel wydawał się tak odległy. Cztery lata jednak szybko upłynęły.

Od nas, młodszych koleżanek i kolegów, przyjmijcie najlepsze życzenia. Życzymy Wam radości zasiewu, wytrwałości oczekiwania i najpiękniejszych zbiorów tam, gdzie codziennie zostawicie swoje serce, swój umysł i swoje siły. Życzymy niepokoju, który nie pozwala trwać bezczynnie, szerokiego spojrzenia, które pomaga dostrzegać prawdy ukryte, takiej radości, przy której smutek zamiera, a pragnień tak czystych, że od nich niebo błękitnieje.

Pamiętajcie  o nas, bo te mury i ludzie żyjący tu z pewnością Was nie zapomną.